هر باغبان که گل به سوی برزن
آورد
شیراز را دوباره به یاد من آورد
آنجا که گر به شاخ گلی آرزوت
هست
گلچین به پیشگاه تو یک خرمن
آورد
نازم هوای فارس که از اعتدال آن
بادامبن شکوفه مه بهمن آورد
نوروزماه، فاخته و عندلیب را
در بوستان، نواگر و بربطزن
آورد
ابر هزارپاره بگیرد ستیغ کوه
چون لشکری که رو به سوی دشمن
آورد
من در کنار باغ کنم ساعتی درنگ
تا دلنواز من خبر از گلشن آورد
آید دوان دوان و نهد برکنار من
آن نرگس و بنفشه که در دامن
آورد